مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
شاعر : وحید دکامین
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
قالب شعر : غزل
وقـتی بـنـای خلقت دل را گـذاشتـند آن را به عشق روی تو شیدا گذاشتند
هر دل که مایل قَدِ سرو تو دلبر است بهـرش کـنار، جنّت اعلیٰ گـذاشتـند
بعد از دو ماه گـریۀ ما بهـر کـربـلا اذنی بـرای گـریـه به آقـا گـذاشتـنـد
تا گریه کن به داغ عزای حسن شدم این آبـرو ذخـیـرۀ عـقـبیٰ گـذاشتـنـد
هرکس که پای غربت تو سینه میزند در طالعـش سعادت فـردا گـذاشتـند
"با صد امید حامی مادر شدی ولی" داغ غمی ز کوچه به دلها گذاشتـنـد
دستی پـلـیـد آمد و رویی کـبـود شد آنجا بنای خونجـگـری را گـذاشتـند
آن کوچه بود قاتل تو، آن غـم عظیم روزی که داغ بر دل زهرا گذاشتند
خواندی تو روضه در دم آخر ز کربلا روزی شبیه روز دهم نیست ای خدا
|